Verlies van een trouwe viervoeter.....

George, onze lieve trouwe viervoeter:

Vijf jaar geleden moesten we afscheid nemen van een heel bijzonder hondje, George. Een kleine, stoere kruising tussen een Schnauzer en een Jack Russell. Zijn blonde vacht, altijd heerlijk zacht en vol leven, was een afspiegeling van zijn speels karakter. Het verdriet van zijn plotselinge overlijden raakt me nog steeds diep.

De eerste zeven jaar van George's leven waren niet altijd gemakkelijk. Hij was een beetje een draak, dat weten we nog goed. Maar nu begrijpen we dat veel van zijn kattenkwaad voortkwam uit de moeilijke tijd die ik zelf doormaakte. George zag het allemaal en reageerde op zijn eigen manier. Maar door deze moeilijke tijden groeide er een band tussen ons die sterker was dan wat dan ook. Na die jaren werd George niet alleen een trouwe metgezel, maar ook mijn beste vriend. Zijn energie maakte langzaam plaats voor kalmte en hij werd de bron van liefde en steun. George, die altijd zo graag blafte, liet zijn stem horen om ons te troosten en liefde te geven.

Zijn liefde voor hardlopen was ongeëvenaard. Het was een waar genoegen om hem door de tuin te zien sprinten, de wind door zijn blonde vacht. Zijn levensvreugde en verlangen naar avontuur maakten elke dag speciaal. Hij was niet alleen een trouwe viervoeter, maar ook een speelkameraadje voor onze drie dochters. Ze konden altijd op hem rekenen voor een knuffel of een speels moment, zelfs op de somberste dagen.
Het ongeluk dat hem te vroeg van ons heeft weggenomen, de val van de trap en de gescheurde milt, was een zware klap.

Maar we koesteren de mooie herinneringen aan hem.

Zijn liefde zit nog steeds in onze harten, in de ring die ik draag, in de vrolijke echo van zijn geblaf.
Lieve George, je mocht maar 11 jaar worden, maar je hebt ons zoveel liefde, vreugde en warmte gegeven.
We zullen je altijd blijven herinneren, je stond symbool voor onvoorwaardelijke vriendschap.